Ez irakurle maitea, lasai egon, ez zazula segidan klixka horren irakurketa utzi, ez pentsa ere zure astekari maiteak bere iritzia kanbiatu duela 2018ko urtean.
Joan den urteko bilan politikoa egin dudalarik, pentsamendu hau jin zait bururat euskal politika mailaren bereizgarriak zehazteko.
Bai, euskal nazio eraikuntza prosesuaren urritasunak eta ahuleziak kondutan hartzen direlarik, emeia ematen du AHTren abiadura idurikatzea edo asmatzea.
Korsikan edo Katalunian pasatu diren gertakariak ikusten direlarik, iduri luke batzutan abertzaleak ikusle arrunt batzu bilakatu girela. Geltoki baten kaian idurikatzen dugula eta katalandar, korsikar edo eskoziar treinak gure aintzinean pasatu direla, abiadura pixkor batean, eta gu hor girela kasik desolatuak.
Aitortzen dut ez dela urte berri bat abiatzeko molde baikorrena bainan errealista izan behar da ere.
Ulertu dugu Maltzagako helmugaren ideia gainditua dela gaur egun Euskal Herrian, ulertu behar da ere eskuin eta ezker abertzaletasunak ez direla batere bateratze prosesu batean eta lehiakideak izanen direla oraindik epe luze batean.
Inkesta batzuen araberan, euskal herritarrak ez direla independendistak, edo bederen gero eta guttiago eta kasik begi onez ikusten dutela heien autonomiak. Orroitzen naiz duela urte batzu kasik mespretxu edo toinu ironiko batean ikusten ginuela katalandar abertzaletasuna, nunbait motela zela, autonomista; orain, ez dea euskal abertzaletasuna hola ikusi behar, ez dea borroka politikoa sektoriala bihurtzen ari Euskal Herrian? Mingarria baldin bada holako galderak pausatzea, sinesgarriak izaiten ahal dira ere.
Araiz, heldu diren hilabeteetan, seinale onak agertuko direla, herri mugimendu bat altxatuko dela, aipatzen den ETAren desmobilizatzearen parean, herriaren mobilizatzea etorriko dela.
Urte berri on bat desiratzen dizuet eta Euskal Herriarentzat prosesu berri on bat asmatzea!